Mualliflar

Виктор Николаевич Сумин - 17 июля 1953 года рождения, уроженец Тюльганского района Оренбургской области (Россия), выпускник факультета журналистики Ташкентского государственного университета (ныне Национальный университет Узбекистана) и факультета международных экономических отношений Ташкентского государственного экономического университета. Работал в различных периодических изданиях Узбекистана, государственных структурах Республики, представительствах зарубежных компаний, занимался наукой. Он автор многих статей на самые различные темы, опубликованных как в отечественных, так и западных СМИ, документальных и художественных сценариев. В настоящее время – предприниматель. Наряду с этим, занимается литературным творчеством. Является членом Творческого союза журналистов Узбекистана и Международного союза писателей. Номинант на международную литературную премию имени Набокова, Лондонскую литературную премию, литературную премию Мира. Удостоен звания «Лучший писатель года.

Sultanova Nozima Abdurashid qizi. 1997 yilda Toshkent viloyatining Qibray tumanida tug‘ilgan. Qibray tumani 40 umumiy o‘rta-ta’lim maktabini tamomlab Toshkent viloyati pedagogika kollejida tahsil olgan. Yozuvchilikka bo‘lgan qiziqishi va mutaxassisligi bolalar bilan bog‘liq bo‘lgani uchun bolajonlar savodxonligini oshiruvchi va ularni badiiy adabiyotga yo‘naltiruvchi kitoblar muallifi. Uning eng katta orzusi kelajakda O‘zbek bolalar adabiyotini rivojlantirishga xissa qo‘shish.

Ma’muraxon Sultonova, 1946 yil 24 mart Marg‘ilon shahrida tug‘ilgan. Iqtisodiyot fanlari nomzodi, siyosiy iktisodiyot bo‘yicha dosent. Ko‘p yil pediatriya institutida kafedra mudiri va Rahbarlar malaka oshirish institutining Moskva filialida "Menedjment i prava" kafedrasi mudiri lavozimida ishlab kelgan. Nafaqaga chiqqanidan so‘ng "Sayyidlar shajarasi" kitobini yaratish ustida ishladi va 2017 yil uni chop etdi.

1965 yilda Qashqadaryo viloyatida tug‘ilgan. 1989 yil Qarshi Davlat pedagogika institutining tarix fakultetini imtiyozli diplom bilan tamomlagan. Komiljon Sultonov 2016 yilda Vatanimiz mustaqilligining 25 yilligi bayrami munosabati bilan “O‘zbekiston mustaqilligiga 25 yil” ko‘krak nishoni bilan taqdirlangan. Uning “Sohibqiron Amir Temur va mustaqil O‘zbekiston” risolasi, “Amir Temurga munosib vorislar”, “Amir Temurning siyosiy, huquqiy va ma’naviy- ma’rifiy qarashlarining milliy o‘zlikni anglashdagi ahamiyati” nomli kitoblari nashr etilgan. 40 dan ortiq ilmiy-ommabop maqolalari Xalqaro va respublika ilmiy-amaliy konferensiyalari materiallarida chop etilgan hamda mahalliy ommaviy axborot vositalarida keng yoritilgan. Komiljon Sultonovning “Amir Temurga munosib vorislar” asari 2016 yilda O‘zbekiston Yozuvchilar uyushmasi, O‘zbekiston Badiiy akademiyasi, Xalqaro Amir Temur xayriya jamoat fondi va Temuriylar tarixi Davlat muzeyi hamkorligida o‘tkazilgan “Eng yaxshi badiiy-publisistik asarlar“ ko‘rik-tanlovi g‘oliblari safidan joy olgan. Bugungi kunda I.M Gubkin nomidagi Rossiya Davlat neft va gaz universiteti Toshkent shahridagi filialida “Ma’naviyat-ma’rifat” va yoshlar bilan ishlash bo‘limi boshlig‘i lavozimida faoliyat yuritmoqda. Shu bilan bir qatorda, Respublika Ma’naviyat va ma’rifat Markazida mustaqil tadqiqotchi sifatida “Amir Temur va temuriylar davlatchiligida jamiyat va siyosiy hokimiyat munosabatlari legitimligi” mavzusida siyosiy fanlar bo‘yicha falsafa fanlari doktori (RIV) bo‘yicha ilmiy izlanishlar olib bormoqda.

1961-yilda Namangan viloyatining Chortoq tumanida tug‘ilgan. Toshkent davlat universiteti (hozirgi O‘zbekiston Milliy universiteti)ning jurnalistika fakultetini tamomlagan. «Lenin uchquni» (hozirgi “Tong yulduzi”), “Turkiston” (hozirgi “Yoshlar ovozi”), “O‘zbekiston ovozi”, “Inson va qonun” gazetalarida masʼul vazifalarda ishlagan. Ayni paytda “Xalq so‘zi” gazetasida faoliyat yuritmoqda. “Shuhrat” medali hamda “O‘zbekiston Respublikasi mustaqilligiga 15 yil” va “O‘zbekiston Respublikasi mustaqilligiga 20 yil” esdalik nishonlari sohibi. Adliya vazirligi tomonidan 2-darajali yurist maxsus unvon-martaba darajasi berilgan. 1996-yilda “G‘aroyib olam” birinchi kitobini, 2006-yilda aynan shu nomdagi ikkinchi kitobini chop ettirgan.

Адабиётшунос, танқидчи, драматург Иззат Отахонович Султонов 1910 йил 29 ноябрда Қирғизистоннинг Ўш шаҳрида туғилган. Мустақилликнинг дастлабки йилларида Иззат Султон билан қилинган мулоқот олим ва драматург фаолияти нақадар кенг қиррали эканини исботлайди. 2007 йилда эса суҳбатдош: филология фанлари доктори Ўткир Шокиров ушбу мулоқотни "Театр" журналининг 3-4-сонларида "Қақнус қўшиғи" номи остида эълон қилади. Мақолада Иззат Султон ўзининг болалик йилларини шундай эслайди: "Мен бир етим бола эдим. Отам вақтли ўлиб кетган. Биз бешта етим болаларни онам новвойлик қилиб боқарди. Маориф ходимлари бизни етимхоналарга топширишни сўрашганда, онам рухсат бермаган. "Бу боласини боқа олмай қолипти-да", деган гап бўлиб, уят ҳисобланар эди. Бундан ташқари, етимхонага борганда чўқинтирар экан, чўчқа гўшти берар экан, деган миш-мишлар ҳам юрар эди. Бир куни кўчада юрганимда, бир одам: "Сен Отахоннинг боласимисан?", - деди. Мен "ҳа", дедим. "Юр мен сени бир жойга олиб бораман", - деди. Мени шаҳар ҳокимининг уйига олиб борди. Бу уйда етимхона жойлашган экан. Қарасам, ҳаммаёқ оппоқ, чиройли уйлар, оппоқ кийимлар, деворларда расмлар. Мусулмон муаллимлар. Чўчқа гўштини ейишни ҳеч ким талаб қилаётгани йўқ. Кечгача ўша ерда бўлиб, "Мен уйга кетаман. Ойим хавотир олади", - дедим. Ўша одам: "Ойингга мен айтаман, эртага ўзини олиб келаман", - деди. Эртасига ойимни олиб келди. Ойим ҳам бир кун шу ерда бўлиб, мени ташлаб кетди. Ўша даврда етимхонадаги болаларни "ҳукумат боласи" дейишарди. Шундай қилиб, мен "ҳукумат боласиман", ўша даврда тарбияланган одамман..." 14 ёшида Тошкентга келган ўспирин "Намуна" номли ишчи- ёшлар мактабида ўқиб, кейин таълим-тарбия техникумини битирган (1929) ва мактабда ўқитувчилик қилган (1930). 1930- 1931 йилларда САГУ (ҳозирги Мирзо Улуғбек номидаги Ўзбекистон Миллий университети)нинг ижтимоий факультетида ўқиган. Низомий номидаги Тошкент педагогика институтини тугатган (1937). Аспирантурадаги ўқишини (1934-1937) журналистик, танқидчилик фаолияти билан қўшиб олиб борган. 1937 йилдан Иззат Султоннинг қизғин ижтимоий фаолияти бошланган. Тил ва адабиёт институтининг директор ўринбосари (1937- 1942), Ўзбекистон давлат радиоэшиттириш қўмитаси раиси ўринбосари (1942- 1943), Тошкент киностудияси директори (1943-1945), Ўзбекистон ХКС раисининг маданият ишлари бўйича ўринбосари (1945-1948), Ўзбекистон Фанлар Академиясининг Тил ва адабиёт институти директори (1948- 1951), бўлим мудири (1956 йилдан), Москва Давлат университетининг халқаро адабиёт кафедраси ўқитувчиси (1950-1953), Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси котиби (1955- 1958) лавозимларида ишлаган. Иззат Султон ҳеч қачон илмий ва ижодий фаолиятга бефарқ бўлмади. Устози Фитрат таъсирида адабиёт назарияси бўйича мутахассис бўлган. А. Саъдий ва Фитратдан кейин "Адабиёт назарияси" (1939) мактаб дарслигини яратган. "Бургутнинг парвози" (1940) драмасини ёзган. 1980 йилда олий ўқув юртлари учун "Адабиёт назарияси" дарслигини яратган. Иззат Султон 1947 йилда филология фанлари номзоди, 1954 йилда филология фанлари доктори илмий даражасини олган. "Навоийнинг қалб дафтари" (1969) Иззат Султон илмий ижодининг чўққиси саналади. Бу асар 1979-1985 йилларда рус тилида А. Зирин таржимасида чоп этилган. Олимнинг мумтоз фалсафа ва адабиёт соҳасидаги билимдонлиги "Баҳоуддин Нақшбанд абадияти" (1994) монографиясида яққол кўринади. Иззат Султон салкам 40 йил давомида Ўзбекистон Фанлар Академиясининг Тил ва адабиёт институтида сектор бошлиғи, маслаҳатчи сифатида фаолият кўрсатган, Ихтисослашган Илмий Кенгаш раиси бўлган. У "Ўзбек совет адабиёти тарихи очерклари" икки жилдлиги (1961-1962), "Адабиёт назарияси" икки жилдлиги (1978-1979), "Ўзбек совет танқидчилиги тарихи" икки жилдлиги (1987)нинг муаллифларидан бири, муҳаррири бўлган. "Ўзбекистонда хизмат кўрсатган санъат арбоби" (1964), "Ўзбекистон Фанлар Академиясининг мухбир аъзоси" (1966), "Ўзбекистонда хизмат кўрсатган фан арбоби", Беруний номидаги Давлат мукофоти лауреати (1970), "Шуҳрат" медали билан мукофотланган (1992), "Ўзбекистон Фанлар Академиясининг ҳақиқий аъзоси" (1995) бўлган. Иззат Султон 2001 йил 29 июлда вафот этган. Академик Иззат Султон ижодида "Алишер Навоий", "Имон", "Номаълум киши", "Кўрмайин босдим тиканни", "Донишманднинг ёшлиги", "Қақнус", "Янги одамлар", "Ойдин кеча асирлигида", "Истеҳком" сингари драмалар, "Навоийнинг қалб дафтари", "Адабиёт назарияси", "Драма - адабий тур сифатида" каби фундаментал тадқиқотлар, "Буюк Алишер", "Шоир қалби", "Фидойи" номли кино асарлари, беш юзга яқин илмий-назарий мақолалар, ўзбек адабиёти тарихи ва назариясига оид ўндан зиёд монографиялар, тадқиқотлар муҳим ўрин эгаллайди. Улар Иззат Султон номини Ойбек, Ғафур Ғулом, Абдулла Қаҳҳор, Мақсуд Шайхзода, Миртемир, Зулфия, Асқад Мухтор сингари кўркам ва файзли силсила қаторига қўшади. Вақт ўтган сари Иззат Султоннинг фанимиз ва санъатимиздаги ўрни сезилмоқда. Унинг серқирра ва сермазмун ижодининг нурли қирралари янада ёрқинроқ кўринмоқда. Иззат Султон яратган асарлар кутубхоналаримизда сақланмоқда ва адибнинг ҳаёти ва ижоди китобхонлар томонидан қизиқиш билан ўрганилмоқда. Юқорида келтирилган маълумотлар Иззат Султоннинг олим ва драматург сифатидаги фаолияти нақадар кенг қиррали эканлигини исботлайди. Иззат Султоннинг ижодини давом эттирувчи бир қанча шогирдлари бўлиб, улар ҳозирда ҳам ўзбек адабиётига ўз ҳиссаларини қўшиб келмоқда.