Уруш инсон бошига бемисл кулфатлар, қайғу-алам солади. У одамни жисмонан мавҳ этишдан аввал унинг руҳига, маънавиятига тажовуз этади. Қалбларни қотириб, юраклардан эзгу туйғуларни сиқиб чиқаришга ҳаракат қилади. Бундай қабоҳатлар ичидан ўзлигини, ўз қалбини асраб қола олган кишигина инсон деган муаззам номга лойиқдир. Жонубий Кореялик машҳур адиба Пак Ван Со қаламига мансуб “Тоғ чиндан ҳам ўша ерда бўлганми” номли романда худди шундай чуқур фалсафий ғоялар илгари сурилади. Ўқувчи қалбида эзгуликка, ёруғ келажакка ишонч, урушга, ёвузликка нисбатан нафрат уйғотади.

МУНДАРИЖА
Муаллифдан.......................................................................................3
Орзуим, қайта орзу қилмасликдир..................................................5
Имжин дарёсидан ўтманг...............................................................32
Ақлдан озган магнолия...................................................................67
Баъзан овсарлар ҳам қаттиқ ғазабланади......................................91
Авжи ёз пайтидаги ўлим...............................................................126
Қиш дарахти...................................................................................148
Эшик ташқарисидаги эркаклар....................................................201
Эпилог............................................................................................243
Таржимондан ................................................................................253