Эркин Воҳидов — таниқли ўзбек шоири ва жамоат арбоби. 1936 йилнинг 28 декабрида Олтиариқ туманида ўқитувчи оиласида туғилган. Тўққиз ёшида отасидан, бир йилдан сўнг онасидан ажралган. Тошкентлик тоғаси Каримбой Соҳибоев қўлида тарбияланган. ТошДУ (ҳозирги ЎзМУ)нинг ўзбек филологияси факултетида (1955—1960) таҳсил олган. Сўнг турли нашриёт ва газета-журналларда ишлади. Республикамиз ёшларининг биринчи журнали «Ёшлик»нинг асосчиси (1982).У I ва II чақириқ Ўзбекистон Республикаси Олий Мажлиси депутати. Кейинги йилларда Ўзбекистон Олий мажлисининг қўмита раиси вазифасида ишлаган. Унинг биринчи китоби «Тонг нафаси» 1961 йилда чоп этилди. Шундан сўнг унинг «Қўшиқларим сизга» (1962), «Юрак ва ақл» (1963), «Менинг юлдузим» (1964), «Нидо» (1964), «Лирика» (1965), «Палаткада ёзилган достон» (1966), «Ёшлик девони»(1969), «Чароғбон» (1970), «Қуёш маскани» (1972), «Тирик сайёралар» (1978), «Шарқий қирғоқ» (1981), «Келажакка мактуб» (1983), «Муҳаббат» (1984), «Ҳозирги ёшлар» (1986), «Изтироб» (1991), «Яхшидир аччиқ ҳақиқат» (1992) каби шеърий тўпламлари нашр қилинди. Шоир инсон руҳиятининг нозик ва илғаш мушкул манзараларини таъсирчан акс эттирган. Одамни комил кўрмоқ истаги унинг шеърлари асосини ташкил қилади.
Эркин Воҳидов рус шоири Сергей Есениннинг шеърларини буюк маҳорат билан ўзбек тилига таржима қилган.
2016 йилнинг 30 май куни таниқли ижодий арбоб ва Ўзбекистон халқ шоири Эркин Воҳидов узоқ давом этган касалликдан сўнг вафот этди.