Boylik – nafsni semirtiradigan shirinlik, eysan – to‘ymaysan… Faqat boylik uchun tashlangan qadamlar avvaliga o‘ta shiddatli bo‘ladi, katta samara berayotganga o‘xshaydi, ammo oxiri telbalikka olib boradi. Afsuski, boylikni hayot – mamot deb, bir umr uni deb yashaganlar fojiani tushunib etmaydilar. Boylikka mukkasidan ketish hayot ma’nosini, Alloh zimmaga yuklagan vazifalarni unutish va o‘ziga ikki dunyo azobini tayyorlayotganga o‘xshaydi... Tog‘da dam olish Hosiyatning rejasi edi. Asl maqsadini Halima keyin tushundi... Ular juma kuni tongda – havo tanga yoqadigan lahzalarda yo‘lga tushishdi. – Issiq boshlanmay Tuman akanikiga etib olishimiz kerak! – shoshiltirardi Hosiyat. Tog‘ oldidagi oxirgi qishloqqa etishganda yo‘nalishdagi taksilar «U yog‘iga borolmaymiz» deb turib olishdi. – Hosi, – dedi Halima mashina topilavermagach, – tupkanning tagida dam olishimiz shartmi? Yaqindagi xususiy dam olish uyilaridan birida to‘xtasak bo‘laveradi-ku! – U erning tabiati boshqacha, borgandan keyin qaytging kelmay qoladi, – qiziqtiradi Hosiyat. Tushga yaqin bitta mard «Tikochi» manzilga tashlab qo‘ydi. Bir so‘mni o‘n marta o‘ylab sarf qiladigan Hosiyat tikochiga hotamlik qilganiga Halima hayron... – Tortishaversak kech kiradi. Erta bormasak bo‘lmaydi. Pul – topilaveradigan narsa...